De kinderen in de klas van juf Kiet zijn nog maar pas in Nederland. Alles is nog nieuw en verwarrend. In het begin hebben ze over alles en niets ruzie. De liefdevolle, maar strenge hand van juf Kiet werkt helend. Zij leert haar kinderen niet alleen Nederlands lezen en schrijven, maar ook hoe je met elkaar omgaat en samen problemen oplost. Langzamerhand winnen de kinderen aan zelfvertrouwen.
Haya is in het begin stoer en probeert haar plek in de klas te veroveren. Kiet helpt haar om haar zachte kanten te ontdekken. Leanne lijkt klein en kwetsbaar, maar is juist heel ijverig en zelfbewust. Na een paar maanden kan ze hardop in het Nederlands zeggen dat ze verliefd is op Branche. Jorj lijdt aan slapeloosheid en kan zich moeilijk concentreren, maar dankzij de vasthoudendheid van Kiet ontdekt hij de lol van het leren.
In een puur observerende stijl – zonder commentaar of interviews – volgen Petra en Peter Lataster een jaar lang vier leerlingen in de klas van Juf Kiet. De film wordt vanuit het perspectief van de kinderen verteld: we zien hun geworstel met elkaar en met de nieuwe taal, ruzies en ontluikende liefdes, vriendschappen die ontstaan en weer teloorgaan. Dankzij het geduld en toewijding van Juf Kiet ontstaat uiteindelijk een liefdevolle gemeenschap.
De pers over De Kinderen van juf Kiet:
★★★★★ De Volkskrant “Een parel van een documentaire: subtiel maar krachtig en met een feilloos gevoel voor wat er in hoofden van gevluchte kinderen kan omgaan.”
★★★★★ NRC “Prachtig observerende documentaire die Être et avoir in sommige opzichten overtreft”.
★★★★★ Trouw “Alles wat u hebt gehoord over ‘De Kinderen van Juf Kiet’ is waar… Het is met gemak de beste Nederlandse film van het jaar.”
★★★★ AD “De lievelingsjuf die iedereen wel voor de klas wil hebben”