Een observerende film over vijf jongens van Marokkaanse afkomst in Rotterdam. Gefilmd vanaf 2003 tot 2011 in een periode van toenemende spanning tussen immigranten en de oorspronkelijke Nederlandse bevolking. De film is gemaakt vanuit het point-of-view van de Marokkaanse jongens.
Gedurende negen jaar volgde Roy Dames een groepje Marokkaanse jongens uit Rotterdam. Een verbijsterende en onthullende zoektocht naar de wrikpunten tussen hen en de Nederlandse maatschappij.
In 2005 maakte Roy Dames Ik ben Mohammed. Een aantal van de jongens uit die documentaire is hij van 2002 tot 2010 blijven volgen. In de opvolger Mocros toont hij hen in tussenpozen van ongeveer drie jaar. Ontmoetingen en gesprekken met jongerenwerkers, een dealer, leraren, sollicitatiecommissies en managers van uitzendbureaus geven een beeld van de problemen waarmee deze jongens in Nederland te maken hebben. Niet thuis in Nederland en niet als toerist in Marokko.
Het beeld dat de jongens van zichzelf geven is niet positief. ‘Alle Nederlanders zijn roddelaars en motherfuckers’, zegt Nourdinne. ‘Ik wist niet hoe ik daar met de bus moest komen, dus ik dacht, laat maar’, verklaart Youssef het wegblijven van zijn werk. Dames volgt de jongens tot in Marokko. Gaandeweg wordt het beeld genuanceerder en is het duidelijker waarom de criminaliteit lokt. Maar Tomaz, die deze weg ging, maakt de jongens duidelijk dat het een heilloze weg is. Hij verloor zijn broer en zwager na afrekeningen. (NFF 2011)