Releasedatum 23 november 2017. Documentaire over hoe de psychologische erfenis van de Sovjet-Unie zich genesteld heeft in het hoofd van de hedendaagse Rus.
Inhoudelijk gezien vertelt De rode ziel door waar 900 Dagen ophoudt. De film wil laten zien hoe de eerste generatie omgaat met hun trauma’s en de rol die hun overheid daarin speelt. En daarnaast ook welke invloed dit heeft op de volgende generaties en hoe zich dit in het huidige Rusland manifesteert.
Jessica Gorter regisseerde en produceerde verscheidene documentaires waaronder Piter (2004), No Goods Today (2002) en Ferryman across the Volga (Prix de RTBF). Voor de theatervoorstelling Quarantaine (2006) van Huis aan de Amstel maakte ze een serie portretten van overlevenden van het beleg van Leningrad. Haar films zijn in binnen- en buitenland op filmfestivals en televisie vertoond. Haar film 900 Dagen (2011) werd de Beste Nederlandse film van IDFA 2011.
Dit is precies de situatie die veel mensen uit het westen radeloos maakt, aangezien zij geneigd zijn om elke werkelijkheid zo te behandelen als deze hun toeschijnt te zijn: doorzichtig, leesbaar en logisch. Met zo’n filosofie raakt de westerse mens die in de sovjetwereld terechtkomt elk ogenblik de vaste grond onder zijn voeten kwijt, tot iemand hem duidelijk maakt dat de werkelijkheid die hij ziet, beslist niet de enige is en zeer zeker evenmin de belangrijkste, dat hier een veelheid van sterk uiteenlopende werkelijkheden bestaat, die in een monsterlijke en onontwarbare knoop met elkaar zijn verstrengeld, en dat de essentie van deze knoop is dat hij vele vormen van logica bezit: een zonderlinge versmelting van de tegenstrijdigste logische systemen, die door hen die ervan uitgaan dat er maar één logica bestaat, ten onrechte vaak onlogisch of a-logisch wordt genoemd.
Uit: Imperium: Ondergang van een Wereldrijk van R. Kapuscinski