Stranger in Paradise

“We willen jullie niet. Wir schaffen das nicht.” In een klaslokaal legt een leraar een groep vluchtelingen met een rekensom uit wat hun komst de samenleving zal gaan kosten. De asielzoekers proberen de cijfers te weerleggen. Ze zullen toch gaan werken, hun steentje bijdragen? De leraar helpt hen uit de droom: de helft van hen zal nooit aan het werk komen.

In drie aktes onderzoekt regisseur en scenarist Guido Hendrikx de Europese kijk op de vluchtelingencrisis. Drie groepen migranten worden door de man ontvangen, die steeds een andere houding aanneemt: afwijzend in het eerste deel, vol empathie en goede wil in het tweede. In het laatste deel vertegenwoordigt hij de Nederlandse asielprocedure, met al zijn ingewikkelde regels.

In Stranger in Paradise laat Hendrikx zien waar de dromen van de vluchtelingen botsen op de werkelijkheid en dwingt de kijker na te denken over zijn eigen positie. Hoe menselijk is het om een mensenleven te categoriseren? In de proloog en epiloog van dit filmische, politieke essay wordt de absurditeit van het dilemma verder uitvergroot.